Το σιτάρι αποτελεί μια από τις βασικότερες τροφές για εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Στη Χαλκιδική τα σιτηρά αποτελούν τη δεύτερη σημαντικότερη καλλιέργεια μετά τις ελιές. Καλλιεργείται κυρίως το σκληρό σιτάρι (Triticum turgidum) που χρησιμοποιείται για την παρασκευή ζυμαρικών και κίτρινων ψωμιών. Ο κόκκος του σκληρού σιταριού της Χαλκιδικής είναι σκληρός, έχει γυαλιστερή όψη, ενώ η περιεκτικότητά του σε πρωτεϊνη, αμινοξέα, βιταμίνες και λιπαρά οξέα είναι ιδιαίτερα υψηλή.

Το αλεύρι το οποίο παράγεται από το σιτάρι, αποτελεί την πρώτη ύλη στους παραδοσιακούς φούρνους όλης της Χαλκιδικής, που το μετατρέπουν σε λαχταριστά αρτοσκευάσματα φτιαγμένα με παραδοσιακές συνταγές, που μεταφέρονται από γενιά σε γενιά.

Στη Χαλκιδική λειτουργούν σημαντικές αλυσίδες, αρτοποιεία που με σεβασμό στην παράδοση, στον άνθρωπο και με όραμα για τη δουλειά τους εξελίσσουν την τέχνη τους και τα προϊόντα τους.

Μια άλλη κατηγορία προϊόντων προερχόμενη από τα σιτηρά είναι τα ζυμαρικά. Οι νοικοκυρές στα σπίτια αλλά και οι ζωντανοί και δραστήριοι συνεταιρισμοί γυναικών σε διάφορα σημεία της Χαλκιδικής φτιάχνουν τραχανάδες με το παχύ τοπικό κατσικίσιο γάλα, χυλοπίτες, πίτες αλμυρές και γλυκές που έχουν για γέμιση τα τοπικά τυριά και τα χόρτα του βουνού, στριφτάρια, γαλατόπιτες, μελόπιτες και ό,τι άλλο περιλαμβάνει η γνώση τους και η παράδοση, που φτάνει από τη γιαγιά στη μάνα.

Οι «Γωνιάτισσες», στο χωριό Ν. Γωνιά λίγα μόλις χιλιόμετρα μακριά από τη Θεσσαλονίκη, έχουν μετατρέψει ένα νεοκλασικό σπίτι στην πλατεία του χωριού σε εργαστήριο. Οι «Δρυάδες» στο χωριό Βαρβάρα του Δήμου Αριστοτέλη, ο σύλλογος «Ευ γεύεστε» στον ορεινό Ταξιάρχη, η «Θεοφύλακτος Κληρονομιά» στο Παλαιοχώρι και «Τα γεννήματα» στα Βράσταμα, είναι αντίστοιχες προσπάθειες γυναικών με μεράκι και γνώσεις, πραγματικοί θεματοφύλακες της πλούσιας ιστορίας και παράδοσης της Χαλκιδικής.